Το έθιμο (άγραφος νόμος) είναι άγραφη πηγή δικαίου που δημιουργείται με την μακροχρόνια ομοιόμορφη και αδιάκοπη άσκηση ορισμένης συμπεριφοράς από τους ανθρώπους (που είναι μέλη μιας κοινωνίας), με την πεποίθηση ότι τηρώντας την συμπεριφορά αυτή εφαρμόζουν έναν κανόνα δικαίου ο οποίος είναι δεσμευτικούς για αυτούς.(Wiki)
Στο πέρασμα τών χρόνων,η παραδοχή πού δημιουργείται και εξελίσσεται προφορικα σίγουρα θα έχει υποστεί αλλοιώσεις και μετατροπές Θα προσπαθήσω,να καταγράψω, όρο το δυνατό με αντικείμενα τρόπο (λίγο δύσκολο καθότι Μπουχαλιώτης ο γράφων) τα γεγονότα και έθιματα της περιοχής, για να υπάρχουν στη συλλογική μνήμη, καθότι δυστυχώς,χρονιά με τή χρονιά τείνουν να σβήσουν. Ένα δοκίμιο, στο οποίο ο καθείς μπορεί να συμμετέχει,με οποίο τρόπο επιθυμεί, είναι η συνέχεια αυτού τού άρθρου.
Η παράδοση τών φωτιών, που ξεκινά τη Μ Δευτέρα και ολοκληρώνεται την Μ.Παρασκευή , θεωρείται ότι ξεκινά επί τα χρόνια τής Τουρκοκρατίας, αλλά όπως είπαν κάποιοι παλιοί που γνωρίζουν, ότι πηδούσαν πάνω από τη φωτιά, που Μάς παραπέμπει στους αναστενάρηδες, το πανάρχαιο έθιμο, λατρείας του θεού Διονύσου,το οποίο συνδέθηκε μετέπειτα στη Χριστιανική θρησκεία με τη εορτή του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης τόν Μάιο.
Αρκετοί θα αναρωτιέσται γιατί γράφει στον πληθυντικό (τών φωτιών) . Μήπως κάνει λάθος;;.
Όχι. Στα παλιά χρόνια κάτι πού ούτε εγώ γνώριζα,οι επιτάφιοι ήταν 4 . Άγιοι Απόστολοι – Αγίου Σπυρίδωνα – Αγίου Δημητρίου και Αγίου Παντελεήμονα, όπου παράλληλα άναβαν όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα φωτιές, καί στη συνέχεια τή μεγάλη Παρασκευή, με την ακολουθία τού επιταφίου, συναντιόντουσαν καί οι 4 στήν παραλία,κοιτάζοντας βόρεια προς το νησάκι της Κορωνισιάς(καραγκουνησια) όπου έκαναν δέηση προς Την Παναγιά την Ροβιοτισσα,και στη συνέχεια συνέχιζαν την πορεία τούς, προς τίς εκκλησίες τους.
Στιχάκια αυθόρμητα, τής στιγμής, παρελθοντικα, ερωτικά, ξενιτιάς, κωμικά, είναι κάποια γεγονότα τα οποία οι Μπουχαλιώτες, άρπαξαν Την ευκαιρία και τραγουδούσαν, γύρω από τη φωτιά, δίνοντας ένα τόνο μουσικό καί ευχαρίστης διάθεσής, στους συμμετέχοντες, μένοντας, έως τίς πρώτες πρωινές ώρες, κυκλικά στη Ιερή Πυρά, πού κατά τη γνώμη μου, οι ρίζες τής μας στα μυθολογικά χρόνια του Προμηθέα,του αδελφού του Επιμηθέα,την όμορφη κόρη Πανδώρα, και την όλη πλοκή της υπέροχης Ελληνικής μυθολογίας,το κλέψιμο τής φωτιάς πού δόθηκε στους ανθρώπους.
Τα παλιά χρόνια,οι Μπουχαλιώτες έστηναν ένα κυκλικό αμυντικό τείχος, γύρω από τη ιερή Πυρά,μη τυχόν καί έρθουν οι παζάρι ώρες,και ”κλεψουν” τα ξύλα τους,κατ επέκταση τη φωτιά.
Συνεχίζω την συλλογή πληροφοριών, υλικού, μαρτυριών, ώστε κάποια στιγμή,να κυκλοφορώ ένα βιβλίο-αφιέρωμα , στο έθιμο τής φωτιάς στους Αγίους Αποστόλους, στη Μπούχαλη!
Καλή Ανάσταση, Φώτιση, καί ειρήνη στις καρδιές!
