Πριν από σχεδόν έναν χρόνο και πιο συγκεκριμένα στο τεύχος Ιουνίου 2020 της εφημερίδας «ΑΚΑΡΝΑΝΙΚΑ ΝΕΑ» είχαμε ασχοληθεί με το θέμα της κατολίσθησης στον δρόμο που οδηγεί στους καταρράκτες της Τρύφου.
Αυτή η κατολίσθηση έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορεί εύκολα κάποιος να προσεγγίσει ένα από τα πιο όμορφα σημεία της Αιτωλοακαρνανίας αλλά και της χώρας μας γενικότερα.
Ο τίτλος που είχε τότε το άρθρο ήταν «ΚΑΤΑΝΤΙΑ» και αναφέραμε τα εξής:
“Ένας από τους πιο όμορφους προορισμούς της Αιτωλοακαρνανίας και του Δήμου Ακτίου Βόνιτσας είναι αναμφισβήτητα οι καταρράκτες της Τρύφου. Ένα μέρος σπάνιας ομορφιάς που δεν έχει όμως διαφημιστεί σχεδόν καθόλου τόσο από τον Δήμο μας όσο και από την Περιφέρεια με αποτέλεσμα να το γνωρίζουν πολύ λίγοι, την στιγμή που θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει τουριστικό πόλο έλξης για πάρα πολύ κόσμο.
Αυτός ο επίγειος κατά πολλούς, παράδεισος τα τελευταία δύο και πλέον χρόνια έχει αποκλειστεί καθώς λόγω κατολισθήσεων, ο δρόμος που οδηγεί εκεί έχει καταστεί απροσπέλαστος για τα αυτοκίνητα και πλέον οι λάτρεις της φύσης και γενικά όσοι θέλουν να επισκεφθούν τους πανέμορφους καταρράκτες, θα πρέπει να εξοπλιστούν με μεγάλη υπομονή μιας και ο δρόμος είναι κομμένος σε τέσσερα σημεία, περίπου δυο χιλιόμετρα πριν το τέλος της διαδρομής.
Κατολισθήσεις και καθιζήσεις του οδοστρώματος, κάνουν αδύνατη την πρόσβαση και όσοι… επιμένουν θα πρέπει να προχωρήσουν πεζή. Όπως φαίνεται μάλιστα, απαιτείται σημαντική και αρκετά δαπανηρή παρέμβαση για την αποκατάσταση.
Πάντως αυτό που μας ανησυχεί είναι το ότι αν και έχουν περάσει πάνω από δύο χρόνια από τότε που έκλεισε ο δρόμος δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται κανένας για να αποκαταστήσει την ζημιά, τόσο η Περιφέρεια όσο και ο Δήμος.
Αλήθεια γιατί δεν κάνουν το παραμικρό; Δεν τους ενδιαφέρει να αναδείξουν το συγκεκριμένο σημείο και να το εκμεταλλευτούν τουριστικά; Χιλιάδες επισκέπτες πηγαίνουν κάθε χρόνο στο Νυδρί για να δουν τους καταρράκτες που βρίσκονται εκεί. Δεν λέω ωραίοι είναι και οι καταρράκτες του Νυδριού, αλλά μπροστά στους καταρράκτες της Τρύφου δεν μετράνε καθόλου, όσο τοπικιστικό και αν ακούγεται το συγκεκριμένο σχόλιο.
Για όσους δεν γνωρίζουν οι καταρράκτες της Τρύφου αποτελούν ένα τοπίο εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς, με την εκκλησία του Άγιου Βάρβαρου και τους εντυπωσιακούς καταρράκτες με το παγωμένο νερό να σε ταξιδεύουν με τις εικόνες που προσφέρουν.
Η φύση στάθηκε γενναιόδωρη με το συγκεκριμένο μέρος «προικίζοντας» την περιοχή με πυκνή βλάστηση και τους υπέροχους καταρράκτες και τις λιμνούλες, σαν ένα καλά κρυμμένο μυστικό μόνο για μυημένους. Οι περιηγητές έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν στιγμές χαλάρωσης και εγγύτητας με τη φύση πεζοπορώντας στο φαράγγι παράλληλα με την κοίτη του ποταμού, όταν φυσικά τους το επιτρέπουν οι συνθήκες και αναφέρομαι στον δρόμο.
Κοντά στον ναό του Άγιου Βάρβαρου, τοπικού Αγίου της περιοχής μας που ήταν πειρατής κι έγινε ερημίτης, λέγεται πως ανάβλυζαν πηγές με νερό που γιάτρευε, το οποίο οι κάτοικοι ονόμασαν αγιονέρι. Λίγο παραπάνω από τους καταρράκτες βρίσκονται και οι εγκαταλελειμμένες εγκαταστάσεις των ιαματικών πηγών. Αλλά ας μην σκαλίσουμε ακόμη μία πονεμένη ιστορία εγκατάλειψης ακόμη ενός προορισμού ο οποίος προεκλογικά από όλους τους υποψήφιους Δημάρχους υπάρχει η δέσμευση ότι θα αξιοποιηθεί αλλά ποτέ δεν γίνεται το παραμικρό.
Κατάντια και εγκατάλειψη σε όλο της το μεγαλείο.”
Έναν χρόνο μετά και ΤΙΠΟΤΑ απολύτως δεν έχει αλλάξει…
