Δυο χρόνια με αυταπάρνηση, με δικά μας μέσα, με δικά μας έξοδα, με αυτοοργάνωση και αυτοεπιμόρφωση στηρίξαμε την τηλεκπαίδευση για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας.
Δύο χρόνια το υπουργείο δεν έκανε τίποτα, εκτός από μια παράνομη σύμβαση με την Cisco.
Και το ευχαριστώ ήταν, η κα Υπουργός να μας στείλει στα δικαστήρια γιατί θέλαμε να απεργήσουμε για να διεκδικήσουμε καλύτερες συνθήκες εργασίας και να αποτρέψουμε τη διάλυση του δημοσίου σχολείου.
Σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων είναι στα σχολεία και αποκαλύπτουν στην κοινωνία την πραγματικότητα.
Μια πραγματικότητα που είναι οδυνηρή. Σχολεία χωρίς τα απαιτούμενα ηλεκτρονικά μέσα, υπολογιστές χωρίς κάμερες και μικρόφωνα, συνδέσεις με ταχύτητα κοντά στο μηδέν και μαθητές χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό, παρά τις συνεχόμενες εξαγγελίες της κας Υπουργού, εξαγγελίες χωρίς αντίκρισμα.
Όχι άλλη κοροϊδία.
Όχι στην διάλυση του δημόσιου σχολείου.
Όχι άλλη επιβάρυνση στις πλάτες εκπαιδευτικών και λαϊκών νοικοκυριών.
